LDP 2016

AVRM Long Distance Patrol Tatra gebergte in POLEN

6 oktober 2016
Vandaag gaat het LDP Team op pad naar Polen. Vanmorgen nog een update gekregen van het Poolse toeristenbureau met de melding dat het al sneeuwt in bepaalde gebieden. Het gaat een hele uitdaging worden dit jaar. Allemaal heel veel succes!

8 oktober 2016
De deelnemers zijn veilig aangekomen na een busreis van 17 uren in Niedciza Zamec, Polen .
In een militair vakantieoord is groep opgevangen door de LDP organisatie en de poolse luitenant (bd) Wojcik. Vanaf deze plaats starten de beide groepen. Een saillant detail is dat de afgelopen week in deze regio en vooral in de Hoge Tatra veel sneeuw, plaatselijk 50 cm, is gevallen. Er geldt in de regio een waarschuwing voor Lawine gevaar!

10 oktober 2016
Beide teams zijn ondertussen een paar dagen onderweg en hebben het zwaar. De groep van teamcaptain Post heeft in het Naradowy gebergte 30 cm sneeuw “op hun dak” gekregen. Gelukkig bood een berghut voor de nacht uitkomst waardoor tentjes opzetten in de sneeuw niet nodig was. De smeltende sneeuw zorgde de volgende morgen voor de nodige problemen bij een steile afdaling. Bij het team van teamcaptain Penning werd de reeds ontdooide sneeuw en dus spekgladde paden 1 van de deelnemers jammer genoeg fataal. Omdat alle bomen ook nog in blad zaten knapten sommigen af waardoor de deelnemers onder de afgebroken bomen door moesten kruipen. Tijdens het weer staan gaan verloor de deelnemer zijn evenwicht en draaide verkeerd op zijn voeten waardoor hij zijn (naar later bleek) enkel brak. Gelukkig kon hij met behulp van zijn team en de organisatie worden gerepatrieerd uit de ondertussen spekgladde bospaden. Met de auto van de organisatie die zo ver mogelijk de steile en onverharde paden opreed werd hij overgebracht naar het ziekenhuis in Nowy Targ. Daar werd de gebroken enkel bevestigd.
Ondertussen zijn we een dag verder en melden dat het goed gaat met de patiƫnt en met beide teams. Op zondag kwam het team van Penning aan in het wonderschone Hoge Tatra gebergte. Het team van Post bracht die nacht door in het veld bij Lesnica. Zij hadden het uitzicht op de Hoge Tatra en gaan op maandagochtend beginnen aan de 26 kilometer lange tocht, die voor het grootste deel steigend is.

11 oktober 2016
Op zondagavond kwam het team van Penning aan in de Hoge Tatra en verbleven in berghut Roztoce waar de kleding etc weer lekker kon drogen. De volgende dag werd de “lange” route genomen , onder andere rond Morski Oko. Vanwege de slechte weersomstandigheden wist het team pas s’ochtens of de lange tocht mogelijk was! Bij het begin van de tocht sneeuwde het, later was het team getuige van een (kleine )lawine. Erg onder de indruk van het prachtige natuurgeweld kwam Gerrit zijn team laat in de middag weer aan bij Roztoce.
Ondertussen was het team van Dick Post hier ook gearriveerd na een stevige dagtocht van 26 kilometer, vooral bergopwaarts.
Hun dag begon met kou en prachtige vergezichten in de richting van Bialka Tatranska en Czarna Gora, beide populaire skigebieden. De heuvelruggen volgend kwam het team van Dick uiteindelijk aan in het prachtige natuurgebied van de Hoge Tatra. Zwaar onder de indruk van al dat moois, maar ook vooral van de Poolse bevolking kwam het team vlak voor het donker werd aan op het eindpunt.

11 oktober 2016
De teams van Dick en Gerrit hebben een onrustige nacht gehad van maandag op dinsdag; samen met hun sliep een bus vol jongeren in de berghut Rostoce. Tja, het eigen tentje was waarschijnlijk comfortabeler en zeker rustiger, maar kamperen is in de Hoge Tatra niet toegestaan, zelfs niet op het terrein van de berghut.
Terwijl het team van Gerrit zich opmaakte om onderweg te gaan naar Lesnica maakte het team van Dick zich op voor een sneeuwdag. En dat kwam er! De afgelopen nacht had het lichtjes doorgesneeuwd, Terwijl het team zich een weg baande naar Morski (meer)Oko begon er steeds meer sneeuw te vallen waardoor het zicht soms maar 5 meter was…Best pittig, vooral als je weet dat er naast je hele diepe dalen zijn! Tijdens een paar momenten dat de sneeuwbuien even staakten werd door een van de deelnemers een prachtig nieuw speeltje, een Drone, uitgeprobeerd wat prachtige beelden opleverde. vlak voor zes (!) uur kwam het team terug in de berghut waar de jeugd ondertussen verdwenen was , maar een nieuwe bus vol oudere jongeren die in de Hoge Tatra van een therapie mochten genieten, terugkwam…dus weer een onrustige nacht.
Het team van Gerrit liep voorspoedig, maar was uit de luwte van de bossen van de Hoge Tatra. Zij liepen over de Gliczarowskie en Pogorze bergruggen. Daar regende het en er stond een ijskoude harde wind. Aangekomen in Lesnica besloot het team niet buiten te slagen en zo kwamen ze terecht bij een splinternieuw pension. Onze mannen waren de eerste echte gasten die dan ook nog buitenlanders waren. Hoewel de man eerst nog wat gereserveerd was “ontdooide” hij en was samen met zijn gezin een prima gastheer. Ook nu weer was het opvallend hoe gastvrij de Polen zijn!

12 oktober 2016
Er was voor vandaag veel regen voorspeld, maar daar kwam weinig van. Het weer in Polen is al net zo onvoorspelbaar als dat in Holland. Gerrits team toog na een heerlijke nachtrust naar de laatste nacht in het veld bij Turbacz. Het eerste deel van de tocht vooral dalend in de richting van Nowy Targ langs de rivier Bialy Dunajec, daarna steeds stijgend Narodowy Park Gorczanski , Er moest 700 meter worden geklommen. De sneeuw van een dag of vier eerder lag er nog, maar was wel dooiend.
Het team van Dick Post had een prachtige, bijna droge, dag die startte in de oerbossen aan de noordzijde van de Hoge Tatra. Zelf je bakkie troost In deze bossen maken en je bewust zijn waar je bent maakt je als mens heel blij van alle moois, aldus het team. Zonder noemenswaardige zaken sloeg het team zijn kamp op in het op 1000 meter hoog gelegen Rzepiska, waar zij net als het team van Gerrit werden onthaald door de lokale bevolking. Dezen beloofde het team een prachtige avond met gitaarmuziek en zang…daarover morgen meer.

13 oktober 2016
De laatste wandeldag. De weersvooruitzichten waren niet goed voor beide teams. Het was triest en donker weer met veel mist, vooral in de bergen. Hierdoor was het zicht heel beperkt en vies koud, maar de voorspelde regen bleef uit. Het team van Dick had op deze laatste dag 20 pittige kilometers voor de boeg. Ze moesten onder andere de zeer steile bergkam beklimmen waar eerder deze week onze collega zijn enkel brak…doordat het in dit gebied de afgelopen dagen aaneengesloten zachtjes regende waren de paden spekglad. Daarbij kwam, en dat gold voor beide teams, dat de klei-achtige grond bleef kleven aan de kisten.
Het team van Gerrit had 28 kilometer voor de boeg en zag door de mist eerst ook niets terwijl ze wisten dat ze van een spectaculair uitzicht op het stuwmeer waaraan ook Niedciza Zamek ligt, konden genieten.
Beide teams kwamen tegelijkertijd (17.00 uur) aan op de eindbestemming ; het militair vakantieoord in Niedciza Zamek. Hier werden ze opgevangen door de organisatie en de medewerkers van de kantine die wederom een fijne maaltijd voor de mannen hadden bereid.
S’avonds werd door alle deelnemers en organisatie genoten van een traditionele Poolse grill met pittig gekruide worst en kool. Ook ontbrak de regionale gerookte kaas en natuurlijk een lokaal biertje niet. Tijdens deze feestelijke bijeenkomst werden door de Poolse kolonel en een luitenant versierselen overhandigd aan de deelnemers, daarna gingen De NL organisatie over tot het uitreiken van de felbegeerde badge waarop dit jaar het land Polen was in geborduurd.

14 oktober 2016
Een indrukwekkende en eervolle dag! De organisatie had de adjunct Directeur van Auschwitz gevraagd de groep van 28 man bestaande uit reservisten aangesloten bij de AVRM en hoogwaardigheidsbekleders van het ministerie van Justitie, dienst DV&O te ontvangen en toe te spreken . Ook was de Honorair Consul van Nederland aanwezig. Tussen gebouw 10 en 11 op Auschwitz 1 is de deathwall gesitueerd. Hier werd door beide groepen met militaire eer een krans gelegd namens de Nederlandse militaire Reservisten en namens het min. Van Justitie. Een indrukwekkende rondleiding met een zeer bevlogen gids. Deze gids wist bij alle deelnemers een gevoelige snaar te raken….
Na de lunch werd Auschwitz Birkenau onder leiding van dezelfde gids bezocht. Op het monument tussen de (platgebombardeerde) gaskamers werd ook hier door beide teams een plechtigheid uitgevoerd. Naast een kleine krans die door de collega’s van minjus werd gelegd, werd door alle deelnemers “het licht” gebracht bij de Nederlandse gedenkplaquette op het monument.
Zwaar onder de indruk vertrok de bus om ongeveer drie uur richting NL